Wednesday, March 18, 2009

Дөрвөн сарын нэгэн Америкт тэмдэглэлт өдөр үү?

www.dayarmongol.com сайтад бичсэн зүйлээ блог дээрээ байрлуулья. H1B төрлийн визээр АНУ-д гадаадын иргэдийг цагаачлалгүйгээр ажиллах боломж бий болгодог. Дотоодын ажилах хүчийг хамгаалах үүднээс уг зөвшөөрлийг тодорхой хязгаартайгаар өгдөг бөгөөд цалингийн доод хэмжээг тогтоосон байдаг. Монголд дээд боловсрол, мэргэжил эзэмшсэн хэнд ч уг зөвшөөрлийг авч ажиллах боломж бий.

Дөрвөн сарын нэгэн гэхээр хаврын баяр, инээмсэглэлийн баяр, уурладаггүй өдөр, биеэ биеэ гэнэхэнээр хуурч тоглоом хийдэг гэж тархинд бичигдсэн үе саяхан байлаа. Америкууд ч мөн ижил april fools’ day буюу хуурмаг өдөр гэх нь бий. Хөнгөн хуурч, онигоо хэлж ярих нь элбэг. Гэхдээ энэ удаа үүний талаар хэлэлцэх гэсэнгүй. Америкийн цагаачлал болон цагаачлалгүйгээр ажиллах хүчин гадаадаас авах талаар товч дурдах улмаар орлогын татвар, нийгмийн хамгаалалын татвар, эрүүл мэндийн даатгалын талаар хөндөх гэсэн билээ.

Сүүлийн үед Даяар Монгол сайтын нийтлэл, хэлэлцүүлэг жинтэй болж ялангуяа санал сэтгэгдэл их сайхан өрнөх боллоо. Бичлэг бүр арваас хорин сэтгэгдэл үлддэг, биеэ биеэ ойлгож хүндэтгэн дэмждэг, санал бодлоо чөлөөтэй уралдуулдаг болж байгааг сайшаан дурдаад гол сэдэвтээ эргэн орьё.

Г.Ганболд гуай “АНУ-ын Цагаачлалын бодлогын тухай” нийтлэл бичсэнийг уншаад энэ талаар бичвэл бас далайд дусал, олонд хэрэгтэй мэдээлэл хүрэх буюу бусдын мэдлэгийг хуваалцах боломж гарах байх хэмээн найдлаа. Цагаачлал, гадаадын ажиллах хүч хэрэглэх талаарх бодлого, татвар, даатгал яагаад дөрвөн сарын нэгэнтэй холбогдов гэхээр энэ өдрийг асар олон гадаадын мэргэжилтнүүд тэдний гэр бүл болон Америкийн ажил олгогч нар хүлээж байдаг юм.

Сүүлийн хоёр жилийн статистикаас харвал энэ л өдөр АНУ-н зах зээлд гадаадын мэргэжилтнүүдийг цагаачлуулалгүйгээр ажиллуулах 130000 гаран хүсэлтийг жил тус бүр ажил олгогч нар засагтаа илэрхийлсэн байна. АНУ-н цагаачлалын хуулийн дагуу H1B визээр ажиллах зөвшөөрөл жил бүр тодорхой тоогоор олгодог бөгөөд дөрвөн сарын нэгний өдрөөс дараа жилийн зөвшөөрлийг өгөх өргөдөл хүлээн авдаг бөгөөд жил бүр тодорхой хязгаартай зөвшөөрөл олгодог. 2004 оноос жил бүр 65000 зөвшөөрөл олгож байгаа бөгөөд үүний 1400 нь Чили, 5400 нь Сингапурийн иргэдэд олгогдох хуультай.

Хэдийгээр өнөөгийн эдийн засгийн байдалтай холбоотойгоор ажлын байрны тоо буурч, ажилгүйдэл ихсэж, цомхотгол ихээр явагдаж байгаа ч өндөр боловсрол, мэдлэг чадвартай мэргэжлийн хүчин дутмаг байгааг дээрх хоёр дахин их хүсэлт илэрхийлж буй. Чили, Сингапурыг дурддаг маань энэ хоёр улс АНУ-тай байгуулсан чөлөөт худалдааны гэрээний дагуу ийнхүү тодорхой тооны хүмүүсийг найдвартай зөвшөөрлөөр хангаж чадаж буйгаас бид, Монгол Улс санаа авч, суралцах болов уу гэснийх.

Багаар бодоход жил бүр 100 лимиттэй болчихвол монголчууд хожно уу гэхээс алдахгүй. Энэ тооны ард гэр бүлийн хүн, үр хүүхэд гээд олон зүйл холбогдоно. Тэд бүгд АНУ-д хууль номын дагуу амьдарч, ажиллаж суралцана. Аав ээж, ах дүү, хамаатан садан, найз нөхөд нь зовлон багатайгаар айлчилж зочилж болох үүд нээгдэнэ. Энэ зуу гэдэг тоо жилийн 3.5-5 сая ам долларын орлого монгол хүмүүст бий болгоно. Үүний хэд нь бэлэн мөнгөөрөө, хичнээн нь оюуны болон бусад шилжсэн утгаар эх оронд минь шилжих бол?

Зарим хүмүүс надтай маргадаг л даа. Ийм олон боловсон хүчин Монголд байхгүй. Эсвэл Монголын хамаг гайгүй гэсэн ажиллах чадвартай улсууд гадаадад гарчихна гэдэг юм. Тэр хүмүүсийн зөв ч бий байх, би тэгтэлээ их маргадаггүй ч доорхи тайлбарыг үргэлж хийдэг.

H1B визэнд санхүү, нягтлан бодох, эмч, багш судлаач гээд их олон мэргэжлийнхэн байдаг. Үүнээс зөвхөн мэдээллийн технологийнхоныг авч үзье. Энэ нь миний мэргэжил бөгөөд би өөрөө ийм жимээр замнасан багаахан туршлага бүхий л дээ. Би энд ирэхээсээ өмнө эх орондоо долоон жил мэргэжлээрээ ажиллаж мэргэжил нэгт маш олон хүнтэй харьцаж, хамтарч, сургаж, суралцаж байсан. Тэдний хэн нь ч АНУ-н зах зээлд мэргэжлийнхээ ажлыг хийгээд явах чадвартай гэж бүрэн итгэлтэй хэлж чадна. Монголын мэдээллийн технологийнхон муу биш, дэлхийн хэмжээнд тоглох чадвартай. Жил бүр болдог олон улсын математикийн олимпиад, мэдээлэл зүйн олимпиадад оролцож амжилт гаргаж буй монгол хүүхдүүд, тэдний багш нарын мэдлэг чадвар үүнийг бас батлана. Тэдний төгссөн сургууль, эзэмшсэн мэргэжлийг нь эндэх шиг л ижил тооцож, үнэлж, дэмждэг. Гагцхүү тэд дэлхийн тавцанд, бодит зах зээлд шинэ арга барил, хөдөлмөрлөх чадварт нэмж суралцах хэрэгтэй юм. Туршлагаас үзэхэд 100 хүн ардаа 300-500 хүн бэлтгэх чадвартай болдог юм билээ. Иймд Монголд чадварлаг боловсон хүчин байхгүй биш, дуусчих биш харин эсрэгээрээ улам олныг бий болгон үржүүлэх хөрс бий болж байгаа юм. Түүнчлэн ингэж өндөр хөгжилтэй зах зээлд гарч ажиллах нь үүрд мөнхийн бус, гэрээт хугацаа дуусахаар буцдаг юм аа. АНУ-д боловсрол олж авсан олон монголчууд буцаад харьж байгаа шүү дээ. Түүнтэй ижил ажлын гэрээ дуусахаар харина, хариад жинхэнэ олон улсын хэмжээний мастер боловсон хүчин байх билээ.

Статистикаас үзэхэд H1B визтэй Монгол хүмүүс 2007 онд 31 удаа хилээр нэвтэрч орж ирсэн байна. Нэг хүн хэд хэдэн удаа хариад ирэхэд давхар тоологдоно л доо. АНУ-н хилээр энэ хугацаанд цагаачлалын бусаар орж ирсэн Монгол хүний нийт тоо 5870. Үүний 1079 нь бизнесийн, 2596 нь жуулчлалын аялал хийж, 1499 оюутан, 170 оюутаны гэр бүл үр хүүхэд хилээр орж иржээ. Бизнесийн, оюутаны виз олголтыг эрс нэмэгдүүлсэн, цаашид ч сайжруулна гэж АНУ-н элчин сайдын яам, консулын газрын ажилтнууд нь өдгөө ээлж дараагаар мэдэгдэж, ярилцлага өгч байна.

Дээр дурдагдсан нэмэгдүүлнэ, сайжруулна, өгнө гэсэн ангилалд H1B буюу нарийн мэргэжлийнхэнийг өргөн хамруулах боломж юу байна вэ? Юунд түлхүү анхаарч, юу хиймээр байна вэ? Үүнээс юу хожиж болох вэ? Оюутаны ширээнээс илүү ихийг сурах уу, бодит амьдрал, бодит ажил зах зээлээс илүү од шүүрэх үү? Оюуны өндөр чадвартай хичнээн олон монгол цэнхэр захтай буюу хар ажил хийхээр алсыг зорих вэ? Хууль ёсны зөвшөөрөл, хязгаараас болж өөрийн чадвар, боломж, самбаа авхаалжаараа олсон ажилдаа хичнээн хүн орж чадахгүй үлдэх вэ? Эрсдэл үүрээд зардал гаргаж буйг нь хэрхэн дэмжиж боломжийг нь нэмэгдүүлэх вэ?

Энэ мэт олон асуултыг тавьж хэлэлцүүлэг өрнүүлж байгааг минь хүлээн авч санал бодол, хүсэлт, сэтгэгдэл, мэдлэг, туршлагаа хуваалцана уу!

Дашрамд дурдахад, Монгол Улсаас АНУ-д суугаа Элчин Сайд Х.Батбэх :

“АНУ-д ажиллаж амьдарч байгаа манай иргэд цалингаасаа Нийгмийн халамжийн татвар төлдөг, тэрхүү төлсөн хэмжээгээрээ төрөлх нутагтаа нийгмийн халамж эдлэх боломжийг бүрдүүлэх, үгүй гэхэд уг мөнгийг эгүүлэн олгуулах нь олон айл өрхийн ахуй амьдралд тустай ажил болно хэмээн тус ЭСЯ үзэж Улсын Нийгмийн Даатгалын Ерөнхий Газарт анхааруулж, холбогдох яриа хэлцэл хийж эхлэхийг санал болгож байгаа. Ойрын үед дахин албан тоот илгээхээр бэлтгэж байна.

АНУ-тай Чөлөөт худалдааны хэлэлцээр байгуулах, чингэхдээ иргэддээ боловсролын түвшин, мэргэжлийн дадлага чадварыг харгалзах үндсэн дээр ажлын байр олгуулах, визийн илүү ашигтай дэглэмд шилжүүлэх, цаашилбал нутагтаа эзэмшсэн боловсролын диплом, эрдмийн зэрэг цолыг нь хүлээн зөвшөөрүүлэх, АНУ-ын их дээд сургуулиудад Монголын оюутан залуучуудыг элсүүлэн суралцуулахад чиглэсэн тэтгэлэгт хөтөлбөрийг бий болгох зүйл заалтуудыг тусгуулах зэрэг санал санаачилга бидэнд цөөнгүй бий.” хэмээн бичсэнийг хуваалцья.

Цаашид АНУ-н орлогын татвар (income tax), нийгмийн даатгал (social security, medicaid), эрүүл мэндийн даатгал (FICA, medicare), чөлөөт худалдааны гэрээнд иргэдээс оруулах санал, боловсролын түвшин, диплом, эрдмийн зэрэг цолын талаар гэх мэтчилэн үргэлжүүлэн бичиж хэлэлцүүлэг өрнүүлэх болно оо.

Monday, March 9, 2009

Уул толгодыг даван алс холын нутагт

Нэг веекэндээрээ Монголын тухай сайхан талаас нь гаргасан баримтад кино үзээд ихэд баяссан билээ. Эх нутгийн минь талаар кино биш ч гэлээ, Монгол гэдэг төрх сайн талаасаа үзэгдсэнд, дээр нь их олон хүнд кино таалагдсанд маш их олзуурхлаа. Үнэндээ танай Монголын тухай кино, үзсэн үү, үзэх үү ... жаахан хулгаж байж үздэг юм. Чих халууцуулах нь ч элбэг шүү. Кинонд гарсан үйл явдлыг дэлгэрүүлж ном бичиж буй нь ирэх жилд хэвлэгдэх гэрээгээ хийгээд урьдчилгаа төлбөрөө авчихсан гэнэ. Шинээр хэвлэгдэх номыг уншигчдын илэрхийлсэн хүсэлт, ном хэвлэгдмэгц худалдаж авах урьдчилсан захиалгаар нь ном борлуулагч нар жагсаалт гаргаж судлаж байдаг. Ирэх оны ийм жагсаалын эхний 10-т сар бүр тогтмол явж байгаа юм байна. Ингээд тус киноны талаар Борчулууны бичсэнийг блогчидтой хуваалцая.

* * *

Хөрш айлын маань эмээ Жойс Хюлэтт энэ жилийн “Үнэн ба Худал” хэмээх баримтат киноны наадамд Монголын тухай кино гарах юм байна гэж хэлсний дагуу тэр киноны нэрийг хайгаад ололгүй хэд хонолоо. Амралтын өдрийнхөө өглөө кино наадмын хөтөлбөрийг нааш цааш эргүүлэн нэлээд хайгаад хаахын завдал дээр морь унасан хүмүүсийн зурагтай бяцхан танилцуулга нүдний үзүүрт торлоо. Ахиулан анхааралтай уншвал нөгөө кино яг мөн байлаа.

“Уул толгодыг даван алс холын нутагт” (Over the Hills and Far Away) хэмээх баримтат кинонд аутизм гэдэг аюулт өвчтэй Америк хүү Монгол нутагт очиж бөө нараар эмчлүүлсэн тухай гарна хэмээн бичжээ. Жойс надад бүтэн нэрийг нь бус “Алс холын нутагт” гэж хэлсний дагуу киног эрээд олохгүй байсныхаа учрыг оллоо. Киноны хуваарийг хартал ердөө хагас цагийн дараа Миззурийн Коламбиа хотод болж буй баримтат кино наадамд сүүлчийн удаа гарах байлаа. Яаран гараад Блу Ноүт хэмээх жижиг театрт очтол ашгүй билет нь дуусаагүй байж энэ киног үзэх боломж тохиолоо. Зургаа дахь жилдээ зохиогдож буй “Үнэн ба Худал” кино наадам жил ирэх тутам олон хүний анхаарлыг татаж газар газрын онц сонирхолтой баримтат киног үзэх гэж олон мянган хүн цугларч байгаа тухай сүүлийн хэдэн өдөр сонин хэвлэлээр гарч байсан нь Миззурийн Их сургуулийг бараадан баригдсан зуу гаруй мянган хүнтэй Коламбиа хотын төвийн хөл хөдөлгөөнөөс ил байлаа. Өмнөх орой нь Голын хүн гэдэг Слований усанд сэлэгчийн тухай сонирхолтой киног үзэх гэж цаг гаруй хүлээсний хажууд Монголынхоо тухай киног үзэх билетийг хурдан авсандаа олзуурхан орлоо. Ноднин зун Монгол яваад ирсэн эндэхийн Их Сургуулийн хэд хэдэн профессор, бас хажуу айлын маань эмээ тэр киног үзэхээр очсон харагдав. Баянхонгор аймагт Энх Тайвны Корпусын шугамаар очиж ажиллаж байсан Америк гэр бүлийнхэн биднийг хажуудаа суухыг урилаа.

Америкийн нэгэн гэр бүл, зургаан настай хүүтэйгээ хамт морь унан Монгол нутгаар аялж байгаагаар кино эхэлнэ. Америкийн Техасын нэгэн Их Сургуулийн сэтгэл зүйн профессор эмэгтэй Кристин, түүний нөхөр Англи гаралтай олон улсын сэтгүүлч, хүний эрхийн төлөө тэмцэгч залуу Руперт хоёр Энэтхэгт ажлаар яваад танилцаж, удахгүй гэр бүл болно. Жаргалтай хос Техас нутагт суурьшин хөөрхөн хүүтэй болно. Гэвч тэдний жаргалтай амьдрал удалгүй хүү Рованы аюултай өвчин аутизмыг тойрсон зовлонгоор солигдох нь үнэхээр өрөвдөлтэй. Америкт үй түмэн хүүхэд, тэдний эцэг эхчүүдийг шаналгаж буй сэтгэл мэдрэлийн гаралтай энэ өвчин Руперт, Кристин хоёрын аргыг барагдуулна. Ямар ч хүүхэдтэй тоглохгүй, эцэг эхийнхээ нүүр рүү ч бараг эгцэлж харахгүй, учир нь олдохгүй уйлж хашгирах бяцхан хүү гагцхүү морь унахаараа л тайвширч байгаа нь аавынх нь анхаарлыг татна. Өмнө нь дэлхийн олон орноор аялсан Руперт бөөгийн аргаар янз бүрийн өвчин эмнэж байгааг харж байсан тул хүүгээ эмчлэх аргыг эмч нарын өгч байгаа олон эмнээс илүүгээр горьдлоготойд тооцон судална. Ингээд тэр хүүгээ эмчлүүлэхэд морь унан давхиж, бөө мөргөлөөр мөргөх нь хуулиараа хамгаалагдсан цорын ганц орон Монгол руу гэр бүлээ авч явахаар шийднэ. Монголд бөө нарын цугларалт дээр очин хүүгээ бөөлүүлсний дараа ер бусын үйл явдал тохиолдож Рован хүү, тэдний газарч орчуулагч монгол залуугийн хүүтэй тоглож эхэлнэ. Цааш тэд мориор ядарч зүдрэн аялж Хөвсгөлийн тайгын хамгийн алдартай бөө дээр очно. Ингэж уул толгодыг даван алс холын нутагт аялсны эцэст Рован хүүгийн бие эрс сайжирч, хүүхдүүдтэй тоглон, биеэ даадаг болоод буцаж ирнэ.

“Энэ кино үр хүүхдийнхээ эрүүл мэндийн төлөө бууж өгөлгүй тэмцэж буй эцэг эхчүүдийн тухай кино. Өөрийн гэр бүлийн зовлонгийн тухай бидэнд илэн далангүй нээж, надаар зураг авахуулсан Руперт, Кристин хоёрт би их талархаж байна” хэмээн киноны найруулагч Мишел Скот киноны дараа ярилаа. “Яг үнэнийг хэлэхэд би Рованыг ингэж эдгэрч сайжирна гэж огт бодоогүй. Миний кино аутизмтай хүүгээ эмчлүүлэх гэж яваад үр дүнд хүрэлгүй ирж буй гэр бүлийн тухай кино болно гэж бодож байсан” хэмээн тэр үзэгчдийн асуултад хариулж байв. Монгол явахаас өмнө Рован хүүг эцэг эх нь 45 минутаас илүү өөр хүнтэй үлдээж чаддаггүй байсан бол сая энэ киноны Сан Данс кино фестивалийн нээлтэд орохоор 12 хоног орхиод ирсэн гэнэ. Рован хүү бүрэн эдгэрээгүй ч одоо хөрш айлынхаа хүүхдүүдтэй тоглон, сургуульд явж, уншиж сурч байгаа хэмээн найруулагч залуу хуучиллаа.

Уул толгодыг даван алс холын нутагт хэмээх энэхүү сонирхолтой кино удахгүй Америк даяар кино театруудаар гарах юм байна.

Я.Борчулуун
Коламбиа, Миззури